เสียงลากกระเป๋าลากผ่านหน้าห้องผมตอนสายวันเสาร์ มันเป็นจังหวะที่ผมกำลังง่วนกับการอัปเดตวินโดวส์โน้ตบุ๊กของตัวเองอยู่พอดี
ผมแง้มประตูออกไปดู แล้วก็เห็นเธอ — สาวหน้าหมวย ผมสั้นตรง หุ่นบางแต่สัดส่วนพอดีมือ เธอกำลังพยายามยกกล่องอะไรบางอย่างเข้าไปในห้องที่อยู่ติดกับผม
“ขอโทษค่ะ…ช่วยถือกล่องนี้ให้หน่อยได้ไหม หนักมากเลย”
น้ำเสียงเธออ้อนแบบไม่เกินงาม
ผมรีบเข้าไปช่วย แค่สบตากันครั้งแรกก็รู้เลยว่า…คนนี้ไม่ใช่แค่เพื่อนบ้านธรรมดา
เธอชื่อ มายด์ ย้ายมาอยู่คนเดียวเพราะเพิ่งเปลี่ยนงาน เป็นกราฟิกดีไซเนอร์ ทำงานหน้าคอมเกือบตลอดเวลา เราเริ่มทักทายกันบ่อยขึ้นในวันถัด ๆ มา จนกระทั่งค่ำวันหนึ่ง…
เธอมาเคาะห้องผม
“พี่…คอมหนูมันแปลก ๆ อะ พอเปิดมันขึ้นจอฟ้า ช่วยดูให้หน่อยได้ไหม”
ผมยิ้ม แล้วเดินตามเธอเข้าไปในห้อง
ภายในห้องมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของแป้งเด็กปนกับกลิ่นไม้หอมจากเตาน้ำมันหอมระเหย เสียงแอร์เบา ๆ กับแสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียงทำให้บรรยากาศชวนสบายอย่างบอกไม่ถูก
ผมก้มดูเครื่องเธอที่เปิดอยู่บนโต๊ะ เธอยืนชิดผมข้างหลัง ใกล้มากจนผมได้กลิ่นแชมพูที่เธอใช้…
